Að mati LMSR dugir landsmönnum ekki lengur hefðbundið „rétt“ og „rangt“ siðferðishugmyndafræði eldri kynslóða. Hinum almenna borgara þessa lands er nauðsynlegt að kynna sér það lagaumhverfi sem hann býr við, vita hverjar eru skyldur hans og hver réttindin, ekki bara hafa óljósa hugmynd um það í kollinum. Greinargóðra upplýsinga á mannamáli er oft erfitt að afla. Frá vöggu til grafar stjórnast líf okkar af siða- og lagareglum samfélagsins, oftast án þess að veitum því sérstaka eftirtekt. Það er í flestum tilfellum aðeins þegar einhver „hindrun“ verður í vegi okkar að við veltum fyrir okkur lagaumhverfinu. Því miður er þá ansi oft of seint í rassinn gripið og í þeirri stöðu gildir tvímælalaust hið almenna viðkvæði Íslendinga þegar þeir mæta „kerfinu“. Þeir segja „Þetta kerfi er nú alveg galið. Lögin eru vitlaus, ríkið starfar eftir geðþótta og lögreglan bakkar það upp. Ég læt þetta bara yfir mig ganga enda á ég ekki séns.“
Starfsmenn LMSR munu reyna eftir mætti að uppfræða viðskiptavini á sama tíma og þeim er veitt ráðgjöf, að efla viðskiptavini í því að kynna sér þá lagalega stöðu sem þeir eru komnir í eða stefna að. LMSR lítur svo á að „fróðari og færari viðskiptavinir“ þýði ekki að lögmannssþjónusta verði þeim ónauðsynlegt heldur aðeins að viðkomandi verði „betri viðskiptavinir“, þ.e. leysi sín mál áður en þau verða komin í hnút.
LMSR hyggst hasla sér völl á landsbyggðinni, sérstaklega á Suðurnesjum og hafa að grunnmarkmiði fyrstu grein siðareglna lögmanna en þar segir „Lögmanni ber að efla rétt og hrinda órétti. Skal lögmaður svo til allra mála leggja, sem hann veit sannast eftir lögum og sinni samvisku.“